Nagromadzenie siły wytwórczej stanowiącej siłę społeczną nie zaś indywidualną, nagromadzenie kapitału znaczy tu tyle, co przetrwanie najodporniejszych, jeżeli już mamy dalej prowadzić analogię. Dlatego to kapitalistyczne współzawodnictwo osiąga ten pozaludzki techniczny rezultat, że siła ekonomiczna maszyny zostaje przez człowieka wyzwoloną i przedstawia społeczną siłę wytwórczą. Wynikiem tej walki o byt jest również wydoskonalenie organów, lecz [&hellip
Darwinizm - Archiwum
Stanowisko Marksa i Engelsa względem Darwinizmu cz. 13
Walka wybuchła nie tylko między pojedynczymi producentami miejscowymi; walki miejscowe zamieniły się w narodowe, w wojny handlowe XVII i XVIII-go wieku. Wreszcie wielki przemysł i ustanowienie wszechświatowego rynku uczyniły walkę powszechną i nadały jej równocześnie gwałtowny charakter. Pomiędzy pojedynczymi kapitalistami, między różnymi gałęziami przemysłu i całymi krajami pomyślne naturalne warunki produkcji lub też sztucznie wytworzone [&hellip
Stanowisko Marksa i Engelsa względem Darwinizmu cz. 12
Co się tycze stanowiska Engelsa względem darwinizmu to zostało ono krótko i treściwie określone w jego broszurze polemicznej przeciw Duhringowi. Engels ma się rozumieć stoi na stanowisku darwinowskiej teorii ewolucji i broni jej przeciw zaczepkom Diihringa. Nie posuwa się jednak tak daleko, by ją żywcem na historię ludzkiego społeczeństwa przenosić. I w społecznym rozwoju również [&hellip
Stanowisko Marksa i Engelsa względem Darwinizmu cz. 11
Chcąc stanowisko Marksa wobec darwinizmu treściwie zcharakteryzować, należy je tak określić, że Marks stworzył na wskroś przyrodniczą teorię dziejów ludzkich, że stał na gruncie naturalnego rozwoju, ale że nigdy mu na myśl nie przyszło na podstawie teorii doboru i fałszywie zastosowanej nauki społecznego wyboru tłumaczyć formy historycznego rozwoju . Stała mu w tern na przeszkodzie [&hellip
Stanowisko Marksa i Engelsa względem Darwinizmu cz. 10
Istotnie formy pracy i rodziny są technicznymi i organicznymi podstawami historii naturalnej społeczeństw. Tu leży jądro historycznego materializmu. Jakkolwiek byśmy uznali go w zasadzie, nie zmusza nas to bynajmniej przysięgać na trafność wszystkich jego zastosowań dokonanych przez Marksa i Engelsa. Musimy wziąć pod uwagę, że Marks teorii tej nie opracował w formie zupełnego i doskonałego [&hellip
Stanowisko Marksa i Engelsa względem Darwinizmu cz. 9
Ten ekonomiczny i na wskroś przyrodoznawczy pogląd na dzieje ludzkie spotyka Marks już w zastosowaniu do przedhistorycznych badań: „Jakkolwiek dotychczas historycy mało byli obeznani z rozwojem wytwórczości materialnej, zatem z podstawą wszelkiego społecznego życia, a stąd i wszelkiej historii we właściwym znaczeniu, to przynajmniej epoki przedhistoryczne na podstawie przyrodniczych, więc nie tak zwanych historycznych badań [&hellip
Stanowisko Marksa i Engelsa względem Darwinizmu cz. 8
Nawet historia religii, o ile pomija tę materialną podstawę, jest bezkrytyczną. Istotnie jest o wiele łatwiej przez analizę mglistych religijnych pojęć dociec ich ziemskiego jądra, niż odwrotnie z każdorazowych stosunków życiowych rozwinąć ich nadziemskie odbicie. Jedynie ta ostatnia metoda jest materialistyczną, a zatem naukową. Braki abstrakcyjnego przyrodniczego materializmu, wykluczającego proces historyczny, poznać można już po [&hellip
Stanowisko Marksa i Engelsa względem Darwinizmu cz. 7
To zaznaczenie rodzaju i stopnia udoskonalenia środków wytwórczości, narzędzi pracy, jako służących społeczeństwu za podstawę do stworzenia wyższej kultury i warunkujących przebieg walki o byt wewnątrz tego społeczeństwa, wykazuje zasadniczą łączność z przyrodoznawczą metodą Darwina. W pewnej nadzwyczaj zajmującej a pełnej doniosłego znaczenia uwadze, zawartej w „Kapitale“ – Marks wprowadza swą ekonomiczną teorię form społecznych [&hellip
Stanowisko Marksa i Engelsa względem Darwinizmu cz. 6
Tłumacząc religię zmysłowymi i materialnymi potrzebami człowieka antropologiczny materializm Feuerbacha zbliżył się do ekonomicznego materializmu Marksa i Engelsa. Marks uważał jego dialektyczną metodę ze względu na jej podstawę nie tylko za zupełnie różną, lecz wprost odwrotną metodzie Hegla: „Dla mnie przeciwnie to co idealne, nie jest niczym innym, jak przeróbką tego, co materialne dokonaną w [&hellip
Stanowisko Marksa i Engelsa względem Darwinizmu cz. 5
Zewnętrzną właściwością przyrody jest rozgraniczenie różnic i odmian i przedstawianie ich jako istnienia drugorzędne; dialektyczne pojęcie, które przeprowadza stopniowania, jest ich treścią wewnętrzną. Umysł rozważny musi się wystrzegać takich mglistych i w gruncie rzeczy zmysłowych wyobrażeń, jak mianowicie tak zwane pochodzenie np. roślin lub zwierząt i wody, lub pochodzenie wyżej rozwiniętych organizmów zwierzęcych od niższych”. [&hellip
- 1
- 2