Jest faktem ogólnie znanym, że właściwości rodu i rasy, a zatem cechy ogólne, tak samo jak szczególne znamiona rodziców przechodzą na dzieci. Podczas gdy cechy rasowe są tak stałe, że naprz. pies tylko od psa, ryba od ryby pochodzić może, dziecko – niezależnie od rasowej dziedziczności, może wcale nie być do swych rodziców podobne. Indywidualna dziedziczność nie jest tak stałą jak dziedziczność rodowa, a na podstawie częstych obserwacji można by nawet twierdzić, że dzieci równie często różnią się od swych rodziców, jak są do nich podobne.
Ustanowiono cały szereg praw dziedziczności, są one jednak raczej różnymi sposobami widzenia i grupowania prawnych zjawisk, niż przyczynowymi wyjaśnieniami procesu dziedziczności. Haeckel wygłasza kilka takich praw, np. prawo dziedziczności współczesnej, czyli homochronicznej, które Darwin nazywa prawem: „dziedziczności w odpowiednim okresie życia“, oraz prawo dziedziczności miejscowej, czyli homotopicznej, zwane również prawem „dziedziczności w odpowiednich miejscach ciała“. Dalej do dziedziczności zaliczają przekazywanie chorób fizycznych i umysłowych, dziedziczność patologiczną, przekazywanie kalectw i zmian wynikłych z zewnętrznych warunków bytu. Bądź co bądź te rodzaje dziedziczności są jeszcze tak hipotetyczne, że nie można ich określić w ściśle sformułowanych prawach.