Teoria ewolucji
Pozostawiając na uboczu Egipt i inne ogniska bardziej posuniętej cywilizacji w Afryce północnej, oraz Abisynię, Preville, na przestrzeni lądu Afrykańskiego, Odróżnia cztery wielkie obszary, z których każdy rozpada się jeszcze na mniejsze dzielnice
A mianowicie:
Terytorium pustyń i stepów północy. Roślinności drzewnej prawie niema, a w każdym razie jest nieznaczna i jednostajna. Obszar ten, zaczynającej się zresztą w Azji, przedstawia rozległe przestrzenie piaszczyste, urozmaicone jedynie przez oazy, oraz jałowe stepy.
Terytorium płaskowzgórza środkowego, czyli strefy równikowej. Obfite deszcze zapewniają powietrzu stałą wilgoć, sprzyjającą bujnej wegetacji drzewnej. Rozległe gęste lasy, z podkładem błotnistym, dają schronienie licznej zwierzynie.
Terytorium pustyń i stepów południowych.
Terytorium górzyste, położone na wschodzie i złożone z wyniosłości, porosłych trawą i poprzedzielanych dolinami, które są pokryte lasem, albo znajdują się pod uprawą.
Terytorium północne pustyń i stepów. Można je uważać za jedną całość z pokrewnymi obszarami Azji. Ubogie, nie przedstawia ono dla pasterstwa warunków korzystnego rozwoju, jak stepy ciągnące się w Azji na wschód od Wołgi. Rozpada się na szereg stref, idących od wschodu na zachód; każda odznacza się właściwym sobie charakterem, w każdej z nich są hodowane odmienne gatunki zwierząt, co oddziaływa i na byt społeczny koczowników. Są cztery strefy: konia, wielbłąda, kozy i bydła rogatego.