Jak w wyobrażeniach człowieka pojęcia indywidualne wyprzedzają pojęcia ogólne stanowiące wyższy i późniejszy stopień umysłowych kombinacji, jakkolwiek pierwotną i ogólną podstawą jest zmysłowy pogląd, tak i w stosunkach praktycznych idea własności prywatnej poprzedza ideę własności wspólnej, jakkolwiek wspólne posiadanie roli istniało najprzód jako zmysłowy, naturalny fakt. Pojęcia prawne człowieka kształciły się również w związku z jego narzędziami, przy czym na narzędzie z początku patrzono jako na zastępcę fizycznego organu. Długi czas pomijano zupełnie te psychologiczne roztrząsania w dziejach rozwoju własności, jakkolwiek one tutaj mają nie mniejsze znaczenie niż w rozwoju wyobrażeń ludzkich o stosunkach pokrewieństwa w pierwotnej historii rodziny.
Dargun w krótkich słowach podaje następującą historię własności: „Na najdawniejszym stopniu kultury istniała własność prywatna ruchomości i nieruchomości; potem w dalszym rozwoju wspólna własność pól; niejednokrotnie nawet ograniczano prywatne posiadanie ruchomości; potem nastąpił zwrot i wytworzył się współczesny, przeważnie indywidualistyczny porządek”.