Socjalizm zwalcza prywatne posiadanie kapitału, który bynajmniej nie na osobistej pracy się opiera, lecz istotnie spełnia społeczną funkcję, a znajduje się w posiadaniu jednostek. Kapitał ma zatem zostać uspołeczniony, to znaczy, że wszystkie wielkie środki wytwórczości – ziemia i rola, kopalnie i pokłady mineralnych bogactw, surowe materiały, narzędzia, maszyny, środki komunikacyjne powinny przejść z prywatnego posiadania na własność ogółu, aby społeczne funkcje szły tu parze ze społeczną własnością. Socjalizm nie zamierza bynajmniej „znosić prywatnego posiadania przedmiotów osobistego użytku”, nie myśli również znosić własności takiej, która jest dziełem osobistości, siły i zręczności jednostki, pragnie on tylko stworzyć ogólną, moralnie uprawnioną, ekonomicznie odpowiadającą celowi organizacją społeczną, na na podstawie której każdy mógłby osobiście zapracowaną własność utrzymać i mógłby ją w ogóle zapracować. „Komunizm nikomu nie odbiera władzy przywłaszczenia sobie wytworów społecznych, pragnie tylko odebrać mu władzę ujarzmiania pracy cudzej na mocy tego przywłaszczenia”. Kapitał w swej funkcji społecznej i ekonomicznej utrzyma się, straci tylko swój charakter klasowy, t. j. przestanie być środkiem do wyzyskiwania wielu przez jednego. „Miejsce starego, mieszczańskiego społeczeństwa zajmie stowarzyszenie,, w którym swobodny rozwój każdej jednostki będzie warunkiem swobodnego rozwoju wszystkich“.