Jest rzeczą anatomii porównawczej zbadać kształty organów zwierzęcych, ich podobieństwa i różnice. Teorią Darwina wytłumaczyła ich powstawanie i nabywanie. W pierwszej linii należy rozważyć organa zewnętrzne i ich genetyczną analogią z ludzkimi narzędziami. Można je także nazwać organicznymi narzędziami, gdyż służą do tych samych celów tj. do opanowania i przywłaszczenia naturalnych zewnętrznych przedmiotów. Między materiałem organów i narzędzi zachodzi głęboka różnica. Ma się rozumieć, że w skład jej wchodzą też same pierwiastki chemiczne, lecz organ jest wytworem fizjologicznej przemiany materii odbywającej się wewnątrz organizmu i powodującej wzrost organu, podczas gdy narzędzie pochodzi wprost z materiału zewnętrznego świata i tylko kształt przejmuje od organizmu. Znaczy to, że narzędzie jest wytworem organizmu tylko funkcjonalnie lecz nie materialnie. Projekcja organów jest tylko przeniesieniem na zewnątrz pewnej funkcji i pewnego kształtu.
Ludioik Noirće, który pochwycił myśli Kappa i Geigera, a opierając się na nich badał znaczenie narzędzi dla dziejów rozwoju ludzkości, podzielił zewnętrzne organa zwierząt na organa ruchu czyli zmiany miejsca, czucia zmysłowego i bezpośredniej modyfikacji otaczającego świata, te ostatnie nazywając organami pracy.
W pierwszym rzędzie o nie właśnie chodzi.