To też jednostki w skład jego wchodzące nie znajdują już godnych siebie przeciwników gdzie indziej jak między podobnymi sobie, i nie znają innych prawnych granic swego pola żywności jak wzajemne ograniczenia. Stąd powstaje bezpośrednia walka o byt między ludzkimi osobnikami i społeczeństwami innych gatunków jako zjawisko prawidłowe i nieuchronne. Ta bezpośrednia walka o byt prowadzona raczej psychiczną bronią (udoskonalenia narzędzi, ścisłe zespolenie i solidarność towarzyszów broni itp.) niż fizycznymi środkami walki, w obrębie pewnego gatunku dość równomiernymi, wywołuje szybki i silnie działający dobór mianowicie dobór psychicznych zalet. Ciekawym jest to, że Muller i pierwotne techniczne uzbrojenia poczytuje za czynnik doboru gatunkowego, który rodowi ludzkiemu dał panowanie nad organicznym światem. Dopiero po stanowczym zwycięstwie ludzkiego gatunku rozpoczął się dobór społeczno-historyczny w walce ras w obrębie jednego gatunku. Jednakże rozwój dalszy oparty na stosunku człowieka do człowieka na wyższym stopniu nie wytwarza się w indywidualnej walce o byt, lecz w walce między grupami ludzkimi, między hordami, plemionami i rasami; wolna konkurencja indywidualna natomiast, jest wytworem nowszej historii. Dobór społeczny w pierwszym rzędzie zależy zatem od jakościowego i ilościowego zróżniczkowania w obrębie samego rodu ludzkiego.