Do najciekawszych i najważniejszych zagadnień społeczno-przyrodniczych należy badania stosunku jednostki do społeczeństwa i dziejów jej gatunku. Człowiek rodzi się w społeczeństwie ludzkim nagi i bezbronny; ale w wyobrażeniach i uczuciach członków tego społeczeństwa wytworzyły się pojęcia społecznych obowiązków i dzięki temu indywidualny rozwój dziecka wspierany bywa duchowymi i materialnymi środkami. Można mierzyć stopień zobyczajenia różnych form społecznego życia według sposobu dostarczania nowo nardzonym dzieciom środków kultury społecznej. Społeczeństwo podzielone ściśle nastany i kasty, w którym jednostka dzięki przypadkowym okolicznościom narodzenia umieszczoną zostaje dowolnie w tej lub owej klasie, stoi pod względem moralnym niżej niż takie, w którym żadne zapory i granice nie krępują rozwoju indywidualnego i nie stają na przeszkodzie rozkwitowi sił i zdolności. To też okres liberalizmu stanowczo wyżej stoi niż epoka feudalizmu średniowiecznego z jego przywilejami, stanami i ograniczeniami. Jeżeli nie każdemu otworzył wrota do wolnego współzawodnictwa, to przynajmniej idealną zasadą liberalizmu było zniesienie przywilejów stanowych i rodowych oraz ogólne równouprawnienie wszystkich członków społeczeństwa.